அன்புத் தொல்லை

அன்புத் தொல்லை என்ற வார்த்தைக்குப் பல அர்த்தங்கள் இருப்பதை நான் பல நேரங்களில் உணர்ந்ததுண்டு. பொதுவாக எல்லோருக்கும் தெரிந்த ஒரு அர்த்தம் தான் ஒருவரது அன்பு மிகுதி அடுத்தவருக்கு, அதாவது அன்பு செலுத்தப்படுபவருக்கு தொல்லையாக அமைவது. உதாரணத்துக்கு நீங்கள் ஒருவரது வீட்டுக்குப் போகிறீர்கள் என்று வைத்துக் கொள்வோம். அவர் உங்களுக்கு இரண்டு தோசைகள் பரிமாறுகிறார். நீங்களும் வயிறு முட்டச் சாப்பிடுகிறீர்கள். அவர் உங்களை இன்னும் இரண்டு சாப்பிடச் சொல்கிறார். உங்களால் முடியவில்லை. இருந்தும் அன்பு மிகுதியால் வற்புறுத்துகிறார்.  இங்கு சாப்பிடச் சொல்பவர் அது மற்றவருக்கு சங்கடம் தரும் என்றோ, தொல்லையாக அமையட்டும் என்றோ நினைத்துச் செய்வது இல்லை. அவர் ஒரு அன்பு மிகுதியில், நல்லெண்ணத்தில் செய்து விடுகிறார், ஆனால் அது தொல்லையாக மாறி விடுகிறது. இது தான் பொதுவாக எல்லோருக்கும் தெரிந்த அன்புத் தொல்லை. 

இதுவல்லாத இன்னொரு ரகம் இருக்கிறது பாருங்கள், அது தான் ரொம்ப மோசமானது. என் வாழ்வில் நடந்த இரண்டு சம்பவங்களை சுருக்கமாக சொல்கிறேன். அப்போது உங்களுக்குப் புரியும் இது எத்தனை மோசமானது என்று. இதைப் பற்றி இத்தனை விலாவாரியாக  எழுதுவதற்கு இரண்டு காரணம். ஒன்று, இது மாதிரி ஆசாமிகளிடத்தில் நீங்கள் கவனமாக இருக்க வேண்டும். இரண்டு, இது போன்ற தவறுகள் உங்களால் மற்றவர்க்கு நடந்து விடக் கூடாது. 

சம்பவம் 1

நான் திருமணமான புதிதில் ஒரு உறவினருடைய வீட்டுக்கு விருந்துக்குச் சென்றிருந்தேன். கூடவே என் மனைவியும், மாமியாரும், இன்னும் இரு சிறுசுகளும் வந்திருந்தனர். போன இடத்தில் எம்மை நன்றாகவே கவனித்தார்கள். விருந்திலும் உபசரிப்பிலும் நான் ஒரு குறையையும் காணவில்லை. என்னோடு கூட  வந்தவர்களுக்கும் எந்தக் குறையும் இருக்கவில்லை. இரவு 8 மணியளவில் சாப்பாடு ஆரம்பமானது. ஒரு பெரிய மேசையில் ஒன்றாக அமர்ந்து சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தோம். நேரமும் ஓடிக் கொண்டிருந்தது. 

அந்த ஊர் கிட்டத்தட்ட ஒரு குக்கிராமம். இரவு 8:30 மணிக்குப் பிறகு டவுனுக்கு போக பஸ் கிடையாது. 8:20 நெருங்கும் போது நாங்கள் சாப்பிடுவதை நிறுத்தி புறப்படத் தயாராகப் பார்த்தோம். அங்கு தான் ஆரம்பித்தது அன்புத் தொல்லை. பரவாயில்லை, மனது நிறைய சாப்பிட்டு விட்டுத் தான்  போக வேன்டும் என்று அவர்களோ ஒரே அடம். நாசூக்காகச் சொல்லிப் பார்த்தேன். சாப்பாடு நன்றாகத் தான் இருந்தது, வயிறும் நிரம்பியது, நீங்கள் ஒரு குறையும் வைக்கவில்லை என்று முடிந்த வரை சொல்லிப் பார்த்தேன். அவர்கள் விடுவதாக இல்லை. இறுதியாக, கடைசி பஸ் தவறினால் சிக்கலாகி விடும் என்பதையும் சொல்லிப் பார்த்தேன். அப்போதும் விடுவதாக இல்லை. எனக்கோ தர்ம சங்கடமாகி விட்டது. அவர்கள் வீட்டில் ஒரு வான் இருக்கிறது. சில நேரம் அதில் எம்மில் டவுனுக்கு கூட்டிச் செல்ல இருக்கிறார்களோ என்றும் ஒரு சந்தேகம்.  

ஒரு புறம் எரிச்சலாக இருந்தாலும், பயமாக இருந்தாலும், இன்னொரு புறம் அவர்கள் மனதை நோகடிக்கக் கூடாது என்பதற்காக அவர்கள் இஷ்டப்படி இருந்து விட்டே வந்தோம். மணி 9  தாண்டி விட்டது. கடைசி பஸ் தவறியும் விட்டது. அவர்கள் வீட்டில் வான் சும்மா தான் இருந்தது. ஆனாலும் இதில் போகிறீர்களா என்றோ அல்லது எப்படிப் போகப் போகிறீர்கள் என்றோ ஒரு வார்த்தையாவது கேட்கவில்லை. வீட்டு வாசல் வரை வந்து வழியனுப்பி வைத்ததோடு அவர்கள் கடமை முடிந்தது என்று உள்ளே சென்று விட்டார்கள். அந்த ஊரில் இரவு 9 மணி என்பது 12 மணி மாதிரி என்று அன்று தான் எனக்குத் தெரியும். பஸ் மாத்திரமல்ல, ஆட்டோ கூட அந்த இரவில் தேடிக் கொள்ள முடியவில்லை. எவ்வளவோ அலைந்து திரிந்ததன்  பின்னர் இன்னொரு சொந்தக்காரரின் வீட்டைத் தட்டி, அவரது கூரையில்லாத லாரியின் பின்புறத்தில் நான், என் மனைவி, வயசான மாமியார், மற்றும் இரண்டு வால்கள் என்று எல்லோருமாக டவுனுக்கும் வந்து சேர்ந்தோம்.

 

இங்கு இதில் எனக்கு வந்த ஆத்திரம் என்னவென்றால், நாங்கள் பஸ் இல்லாமல் அவதிப்பட வேண்டி வரும் என்று நான் தெளிவாகச் சொல்லியும், எங்களை வற்புறுத்தி சாப்பிட வைத்தது தான். அவர்கள் செய்வது எமக்கு தொல்லையாக மட்டுமல்ல, பெரும் சிக்கலாகவும் அமையும் என்பதை தெளிவாக சொன்ன பின்னரும் கூட அன்பு செலுத்துகிறோம் என்ற பெயரில் எம்மை சிக்கலுக்குள் தள்ளி விடுவதைத் தான் நான் பிழை என்று சொல்கிறேன். இவர்கள் உதவ வேண்டும் என்பதற்காக உதவுபவர்கள் அல்ல. தனது மனத்திருப்திக்காக பிறருக்கு உதவுபவர்கள். பிறர் அதனால் தொல்லையில் விழுந்தாலும் இவர்களுக்கு அது பற்றி அக்கறை இல்லை. நான் உதவி செய்தேன் என்ற உணர்வு இவர்களுக்குப் போதும். 

என்னைப் பொறுத்தவரையில் இவர்களது உணர்வுகளைப் பெரிதாக மதித்து எம்மை நாம் துன்பப் படுத்திக் கொள்ளத் தேவை இல்லை. ரகம் அறிந்து பழக,  நடக்க அவனவன் தெரிய வேண்டும். இல்லையென்றால், அன்புத் தொல்லை ஜாக்கிரதை தான்.

 இதே மாதிரி ஒரு சம்பவம் அண்மையில் நடந்தது. அதை பிறகு ஒரு நாள் எழுதுகிறேன்...  

Ramazan is Coming - What's Next?

Ramazan is one of the most spiritual months for a Muslim. It is a month of self discipline and change. Every Muslim plans ahead for Ramazan, and some pay special focus for spiritual improvements.

I attended a speech yesterday, in which the speaker mentioned that the real question should not be "How do I prepare myself for Ramazan". Instead, it should be "What do I expect from this Ramazan". It is a profound question, and a well calculated answer and practicing it in Ramazan would make miracles in our lives if we try to really stick to it.

Sarcasm - Lennart Poettering

I could not stop laughing after looking at things that happened after Lennart Poettering's interview on LinuxFr.com. Just reading the article would give anyone a clear idea that this is the start of another flamewar. Just forget about the software, and focus on the sarcasm and the joke in the scenario I describe below, you will be able to see and enjoy what I enjoyed.

Slashdot had published the above article with the following title "Lennart Poettering: BSD Isn't Relevant Anymore". It had 415 comments the last time I checked. Out of the comments I read on the thread, the following two really are punching, whether they stand correct or not.

I don't take anything from this guy seriously after dealing with Pulse Audio on a few systems. The shit never improved and only added a layer of incompatibility to systems that ran just fine using ALSA by itself.

The below comes the reply:

He has a tendency to develop things halfway, without taking any input from any users, and then everyone using Fedora has to end up using it even if it's complete shit. If you criticize him, he's got some staunch defenders that will call you out on it, mostly the people who have only ever used Linux on a laptop... that really does seem to be the only thing he cares about.
PulseAudio - a useless NIH layer. ALSA was just fine. He lists a bunch of other problems with Linux audio, but everyone was just using ALSA directly, nobody was using his straw men really (Jack? OSS? Really?) This is the first thing I remove on my Linux boxes.
I predict systemd will be his next "hit". He named the control command "systemctl" even though every Linux has a "sysctl" command already... one of the most easily avoidable CLI namespace problems I have ever seen in over 20 years of UNIX and 18 years of Linux administration. I think systemd is because he really really wants to make Linux into MacOS X. If you want MacOS X, then great, it's a fine desktop OS, have at it.... but Linux is still mostly used on servers, and there is nothing wrong with that at all. Anyway, systemd just throws out everything that was good about init and even upstart, and starts over, and he is busy adding the features of cron and inetd to it for some reason. Because saving some tiny amount of space in the process table is somehow useful.
I just wish there was some review of features that make it into Fedora, etc, to see if they're really worth it.

After looking at some of the comments, I did a google search and came across a link, clicked on it, and the first line is by Lennart Poettering. It was just a single line by him. It reads "Slashdot is useless".

This leads me to wonder which is the guy creates more; software or flameware?

How to Choose an Android Phone - Tips

If you are looking for an Android phone with a decent camera quality, and your budget is limited, consider the below tips to make a better decision.
1. Be clear, whether your priority is Android experience or Camera quality
2. Be aware that screen resolution (not the camera resolution) is a major factor deciding the quality of your Android experience. It should be of 320x480 at least. There are phones with 240x320. Avoid them.
3. Always compare the features with HTC G1 which was the first Android phone to be shipped. Make it as your point of benchmarking
4. Keep your options open and explore beyond the famous international manufacturers
5. If you are concerned about the camera quality, don't settle for anything lesser than 5 MP, esp. if you are willing to try out less famous brands
6. Real estate of the touch screen matters if the phones does not have a separate keypad. If it has a keypad, consider only the screen resolution and not the width. Otherwise, the minimum is 3.2 inches
7. Go for capacitative screen, and avoid resistive screen
8. Check whether you can root the phone. There are some good software for the rooted phones. Read this if you don't know what rooting is
9. Read reviews before buying any phone

Many manufacturers are trying to break into the low cost android market. Many models targetting the low end market are planned for this year. The market seems to be blooming and not yet stable. I hope there would be better options by end of October, and phones with more screen resolution may become cheaper. Here is a list phones I find interesting for a person with limited budget.
Vodafone 945
Spice Mi 300
Huawei X5, X6, S7
HTC G1

Software Patents - My Opinion

The objective of the patent system is to protect innovations and innovators. I think the world needs to seek some other means to serve the purpose.

As I was reading the news on Microsoft demanding $15 per each Samsung android phone sold, I enjoyed some of the users' brilliant comments. This exactly shows how business are working around the patents to cripple innovation which is competition.

The below comment highlights the issue.

No, the point is that the software patent process in the states stifles competition. For instance – this is one of the supposed infringements – “One of our patents enables users to select text, see what is selected via highlighting, and expand the selection in either direction as desired. (U.S. Patent No. 6,891,551)”
So tell me how another company is supposed to “innovate” round this? How else can you select text on a smartphone? Patents were designed to cover actual physical devices and systems – and competitors could come up with a new way of doing things. Imagine if a company had a patent, not on hardware ways to make a TV screen brighter, but on the concept of TV itself? e.g. “A patent that describes a system by which a user may view images on a screen and vary the image by means of a push button remote mechanism”. Most of these software patents should never have been invented in the first place. I’ll also point out that the above MS patent was issued IN 2005!! (http://patft.uspto.gov/netacgi/nph-Parser?Sect1=PTO1&Sect2=HITOFF&d=PALL&p=1&u=%2Fnetahtml%2FPTO%2Fsrchnum.htm&r=1&f=G&l=50&s1=6,891,551.PN.&OS=PN/6,891,551&RS=PN/6,891,551) So no-one was able to select text or vary the select before then? What a load of crap. -- by  colesadam

Want to know what sarcasm means? Read the below comment

I should go patent “an item that is circular in shape that will move around and repeat in a repetitive fashion so that it may carry objects held down by Earth’s gravity across the Earth’s crust.” Has anyone patented a wheel? Why not I? -- by Cliff Porter

How to Determine the Print Quality of the Camera Phone

I wanted to buy a camera so that I can take pictures of my son, and I was also interested in buying a new phone. I initially thought of buying a digital camera, as I was interested in taking prints, rather than just sharing/saving the digital copies. I had the impression that phone cameras do not print well. There are a lot of articles and comments on the Internet supporting this stand.

I wanted to analyze and see whether a phone with a good quality camera would fullfil both of my requirements. I rarely print photos, and a 6"x4" photo print would be enough for me.

I wanted to know what is the Mega Pixel value a phone should have to print a decent 6"x4" image.
Short answer: 5 MP would be enough.

I found some blogs/articles mentioning that the camera phone industry has hit a new level when it was able to build 5 MP cameras into phones. This I believe because 5 MP is the practical minimum needed to support some good quality prints. So, settling for anything is less than 5 MP is not advisable if someone is interested in the camera functionality of the phone.

There is an easy way to find out what is the size of a good quality print one can take with his camera phone. Consider the below example.

The standard resolution of a 5 MP camera would be 2560 x 1920 pixels.
Printing at 240 dpi would result in a nice looking photo print, but the industry standard is set as 300 dpi which is practically more than enough. (dpi = dots per inch)
Dividing the resolution of the image by 300 gives the size of the image in inches (when the image is printed in 300 dpi).
So, a picture from 5 MP camera (2560 x 1920 pixels)could produce a neat 8.53"x6.4" photo print.